Door groene stroken naar Woubrugge.

31-05-2016 VERSLAG

Een mooie tocht met een trieste afloop. Op deze donderdag 26 mei stond een tocht naar de Wijde Aa en Woubrugge op het programma. We startten om half elf bij buurtcentrum Matilo met goed weer, weinig wind en een zonnetje dat zo nu en dan wat getemperd werd door overdrijvende wolkenpartijen. Door afmeldingen van een paar deelnemers gingen we deze keer met 7 scootmobielen en 3 begeleiders op de fiets op pad. We reden eerst door het Matilopark met een replica van een Romeins fort en staken daarna de Rijn over naar Leiderdorp. Het altijd mooie en groene Houtkamppark was ons volgende doel. Over strakke asfaltpaden reden we door het met groene struiken en hoge bomen beplante park en langs de kinderboerderij naar de Engelendaal. Even later reden we over, voor berijders van scootmobielen wat hobbelige, dreven van Leiderdorp naar de Dwarswatering. De bermen van deze waterloop waren bezaaid met het witte  fluitekruid, hier en daar rode klaprozen en veel gele lissen.  We werden wat gehinderd door lawaai van  het drukke verkeer op de wegen naar de A4 maar reden even later al weer over rustiger paden richting Hoogmade. Onderweg vertelde Rien ons het een en ander over bijzonderheden die wij passeerden. Na een wat zigzagkoers door de bebouwde kom van Hoogmade reden we over de Doesbrug en verder in de richting van de Wijde Aa.
Over het hoge bruggetje en over smalle paden koersten we langs de Wijde Aa. Vanaf het pad langs het water hadden we een mooi uitzicht over het veel lager liggende polderland en een weids uitzicht over de Wijde Aa in de richting van de molen van Roelofarendsveen en naar de Braassem.
We reden langs het water richting  Woubrugge en gingen na het rustieke kerkje naar de brug over de Heijmanswetering. Bij restaurant Disgenoten stopten we voor een lange pauze op het, aan het water gelegen, terras. Onder het genot van koffie en een zoete versnapering genoten we van het kijken naar de langskomende jachten en andere schepen.

Na de pauze  reden we  naar de Boddens Hosangweg om bij een aspergeboer wat “wit goud” in te slaan. Opgewekt begonnen we daarna aan de terugreis die ons in de richting van de Ruigekade, het fietspad door de polder, richting Leiderdorp voerde. Dit pad is wat aan de smalle kant en door de tegemoetkomende fietsers was het soms opletten geblazen. Wat verder op het fietspad ging het mis toen een deelneemster wat te ver uitweek en met twee wielen in de berm belandde. Hierdoor werd het voertuig topzwaar en lag berijdster even later op haar zijkant tussen fluitekruid en brandnetels. Andere deelnemers waren danig geschrokken maar door de begeleiders werd mevrouw uit haar benarde positie bevrijd en bleek gelukkig geen letsel te hebben opgelopen. Lachend werd de tocht voortgezet. Even verderop bleek een andere deelneemster een lege accu te hebben. Door de begeleiders werd de pechvogel daarna voortgeduwd richting Leiderdorp.

Toen we bijna in Leiderdorp waren ging het opnieuw mis en nu veel erger. De dame die eerder op haar kant was gegaan, reageerde iets te laat op een voor haar stoppend voertuig, verloor de macht over haar voertuig en reed naast het fietspad het talud af om te landen in een daaronder liggende moddersloot.  Zij lag onder de scootmobiel en bijna geheel onder water. Door snel ingrijpen van de begeleiders kon zij ook nu uit haar benarde positie worden bevrijd en op de kant worden gehesen. Voor alle zekerheid werden de hulpdiensten gewaarschuwd. Deze lieten nogal een tijd op zich wachten omdat de plaats wat moeilijk te vinden en te bereiken bleek te zijn. Het slachtoffer werd, nadat was gebleken dat zij ook nu nauwelijks letsel had opgelopen, door de ambulance thuisgebracht. De brandweer zorgde later voor het bergen van het  voertuig. Enkele begeleiders waren behoorlijk nat geworden omdat zij bijna languit in de sloot hadden gelegen om mevrouw te redden. De politie zorgde voor het thuisbezorgen van een der begeleiders die wel erg nat was geworden.
De rest van de groep moest noodgedwongen terug naar een breder deel van het pad bij de molens om de voertuigen van de hulpverleners doorgang te kunnen verlenen. De tocht werd daardoor voor hen wel wat langer omdat het fietspad door de hulpvoertuigen lange tijd volledig afgesloten was en gewacht moest worden op Welzorg om de scootmobiel met de lege accu weer op gang te krijgen.
Een enerverende maar voor een groot deel mooie tocht waar de deelnemers ondanks de schrik en pech toch van genoten hebben.