Vlietlanden, Kasteel Duivenvoorde en Voorschoten
Een mooie tocht maar helaas met een erg magere deelname. Van de 9 personen die zich voor de tocht hadden aangemeld kwamen er uiteindelijk slechts 4 aan de start. Redenen; ziekte, een in ongerede geraakt voertuig , sombere weersvooruitzichten en naar de motieven van anderen om af te haken, kunnen we slecht gissen.
De dag voorafgaande aan deze tocht leek het er op dat donderdag 23 augustus 2018 een erg natte dag zou worden. Bij nadere bestudering van de radarbeelden leek de komst van regen en onweersbuien toch wat in tijd op te schuiven. Als organisator moet je op een gegeven moment een beslissing nemen; doorgaan of tocht afblazen en alle aanmelders hiervan in kennis stellen. Na ampele overweging besloten om de gok maar te wagen en de geplande tocht door te laten gaan.
Dat bleek achteraf een gelukkige beslissing want behalve een paar kleine spatjes regen bij het vertrek van de tocht bleef het de gehele middag droog met een aangename temperatuur en zelfs een verkoelend windje.
Met een bijzonder kleine groep van 4 scootmobielen en 3 begeleiders vertrokken we om 13:00 uur bij het Huis van de Buurt Matilo aan de Zaanstraat in Leiden. Langs de oevers van het Rijn-Schiekanaal (voor Leidenaars De Vliet) reden we langs park Cronesteyn naar de Vlietlanden. Het was rustig op de fietspaden en we konden op gemak kijken naar de passerende boten en de weilanden met hier en daar wat ganzen en eenden. We volgden het fietspad parallel aan de A4 en zagen de in aanleg zijnde wegen voor de verbindingsweg tussen A44 en A4. Na een goed half uur stopten we op een rustige plaats langs de boorden van de grote plas in de Vlietlanden. Via een wat hobbelig voetpad volgden we een tijdje het pad langs de oever en reden daarna naar de Kniplaan waar we weer even stopten om te kijken naar de Starrevaartplas waarin het vaak wemelt van het waterwild. Nu was het echter erg rustig en was er noch van ganzen, noch van lepelaars, noch van eenden of een verdwaalde flamingo iets te zien.
Na het passeren van de brug over het kanaal en via de tunnel onder de Veurseweg reden we naar de oprijlaan van kasteel Duivenvoorde. In de nog nieuwe theetuin genoten we van een kop koffie en deelden we ons appelgebak met vervelende wespen die ook op de zoetigheden afkwamen. Het gelukte om de appeltaart te consumeren zonder dat daarbij ook een hapje wesp zat. Na een half uurtje op het terras met uitzicht over een grote tuin en met het gezelschap van twee mooie blauwe pauwen, stapten we weer op of zo u wilt in onze voertuigen voor een tocht door de grote en erg mooie tuin rond het kasteel. We stopten kort voor een fotosessie voor het kasteel dat al sinds de 13e eeuw als familiebezit in bedrijf is. We genoten van de tuin, de variatie van bomen en struiken en de waterpartijen met grote velden bloeiende waterlelies met witte of roze bloemen. Via de kasteelbeheerder hadden wij toestemming gekregen om via de uitgang naar de Horstlaan te rijden, hetgeen normaal niet wordt toegestaan en omdat het hek dan gesloten is. Voor ons had hij er voor gezorgd dat het hek wagenwijd openstond. Daardoor kon de tocht wat bekort worden.
Langs het fietspad parallel aan de spoorlijn gingen we richting centrum Voorschoten. We passeerden het kleine bosgebied achter de begraafplaats en de theetuin Jansland. Na het passeren van het station reden we door een aantal straten naar een groot park in Voorschoten waar we wederom genoten van begroeiing en waterpartijen met waterplanten. Na een doorsteek naar de Leidseweg kwamen we op het fietspad langs de Korte Vliet en na het oversteken van de brug reden we via het fietspad langs het Rijn-Schiekanaal naar de Lammebrug. Daar haakten een paar deelnemers en begeleiders af om huiswaarts te keren en de rest reed via de Kanaalweg terug richting Matilo.
