Bezoek automuseum Louwman.
11-09-2015 VERSLAG
Het automuseum Louwman aan de Leidsestraatweg in Den Haag bestaat uit ruim 250 antieke en klassieke automobielen. Kenners beschouwen de collectie als een van de mooiste ter wereld. Het museum omvat de grootste privécollectie ter wereld. De collectie is in de afgelopen 125 jaar bijeengebracht door de familie Louwman, dealer voor Dodge en Chrysler automobielen. De verzameling is ondergebracht in een groot modern en mooi gebouw dat werd ontworpen door de Amerikaanse architect Michael Graves. Door de ruime opzet is het museum overal goed te bereiken met scootmobielen en rolstoelen. Op 3 etages wordt op uitgebreide schaal een overzicht gegeven van de ontwikkeling van zowel koetsen met paardentractie, als voertuigen die op stoom, benzine, diesel en elektriciteit reden. Ook is er een ruim aanbod van alle soorten racewagens. Een uitgebreide collectie van schilderijen en reclameposters, maar ook allerlei onderdelen en gadgets met als thema “auto” zijn er te bewonderen, naast een uitgebreide collectie van motorfietsen, scooters, bromfietsen en gewone fietsen. De collectie is zo uitgebreid dat een bezoek van één dag eigenlijk te weinig is. Het museum is logisch ingedeeld. Men begint op de 2e etage met het tonen van een draagkoets en andere oudere, nog ongemotoriseerde, vervoermiddelen en vervolgens kan men de hele ontwikkeling van gemotoriseerde voertuigen volgen. De 1e etage herbergt een omvangrijke verzameling schilderijen, posters en een groot aantal racewagens. Op de begane grond is een grote ontvangsthal en een horecagedeelte op een plein met leuke gebouwen en oude werkplaatsen.
Als organisatoren van ScootActief hadden we het idee dat de deelnemers aan onze tochten een bezoek aan dit museum wel op prijs zouden stellen. 11 Mensen gaven zich op voor deelname aan deze tocht. Nog voor de datum van de tocht meldden zich 2 deelnemers af. Op de morgen van 10 september stonden vier vrijwilligers klaar om de deelnemers op te vangen op het vertrekpunt bij Holiday Inn aan de Haagseschouwweg te Leiden en hen te begeleiden naar Den Haag. Organisatie dus paraat. Helaas van de 9 nog te verwachten deelnemers kwamen er maar 4 opdagen. Even ontstond het idee dat door de chaotische verkeerssituatie ter plaatse deelnemers aan het dolen waren gegaan en het startpunt niet konden vinden. Een telefonisch rondje leerde echter dat 5 deelnemers om allerlei redenen niet mee zouden gaan. Natuurlijk is dat voor de organisatoren teleurstellend. Op grond van de opgegeven aantallen deelnemers worden vrijwilligers gevraagd om mee te rijden en de tocht onderweg te beveiligen bij oversteken van wegen. De vrijwilligers hadden een dag vrij gemaakt om anderen een mooie dag te bieden en gelet op het aantal mensen dat kwam opdagen was het aantal vrijwilligers nu aan de ruime kant. Zonde dus van hun tijd die zij investeren ten behoeve van de deelnemers. Teleurstellend is ook dat degenen die niet kwamen niet even een telefoontje naar een der organisatoren hebben gepleegd.
Zo gingen we met 4 scootmobielen en 4 begeleiders (1 op1) op weg naar Den Haag. Via de Wassenaardse Landgoederen reden we naar Den Haag. Een mooie route maar omdat er door de recente stormen wat bomen waren gesneuveld en opgeruimd, was het pad hier en daar wat hobbelig door de kuilen die de machines, gebruikt bij het ruimen van de bomen, hadden veroorzaakt. De oprit naar het museum is geplaveid met kasseien die voor de berijders niet zo aangenaam waren. Eenmaal aangekomen in het imposante gebouw van het museum waren deze hobbels al snel vergeten en na een kopje koffie begon een lange rondgang door het gebouw. Tot 3 uur kon ieder op eigen gelegenheid in het museum ronddolen en genieten van al het fraais dat tentoon was gesteld.
Na het maken van een paar groepsfoto’s werd de terugreis aangevangen. Via park Marlot reden we naar de fietssnelweg, Via44, in bijna een rechte lijn door Wassenaar terug naar Leiden. De deelnemers maar ook de begeleiders hebben van deze dag genoten. Vaak hoorde ik de opmerking, “Ik ga nog een keer terug wat ik heb nog lang niet alles gezien” Misschien organiseren we het volgende seizoen weer een tocht naar Louwman en hopen dan op een wat ruimere deelname.
